Poznaj czczoną historię świętego Piotra Apostoła

Oficjalna nazwa: Shimon Bar Yonah

Inne imiona: Szymon, Piotr, Symeon, Piotr Apostoł

Narodziny: 1 AD

Papiestwo: 30 n.e.

Śmierć: Między 64 a 68 rokiem n.e.

Pochówek: Wzgórze Watykańskie

O: Apostoł Jezusa Chrystusa/pierwszy papież Rzymu

Piotr był najbliższym przyjacielem i uczniem Jezusa, a podczas jego służby został apostołem. Po śmierci Jezusa Piotr został przywódcą apostołów i jest często opisywany w ewangeliach jako ich rzecznik.

Oprócz pozycji najważniejszego apostoła, legenda głosi, że posiadał klucze nieba i piekła, które otrzymał od samego Jezusa Chrystusa po tym, jak został przywódcą Jego nowego kościoła. Jest on zawsze wymieniany jako pierwszy w Biblii i innych tekstach historycznych, ponieważ był przedstawicielem Dwunastu Apostołów. To pokazuje nam, jak ważny był św. Piotr dla chrześcijaństwa.

Piotr był uważany za jeden z filarów wczesnego Kościoła wraz z Jakubem i Janem. Po ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa Piotr zaczął głosić własną wersję nauk Chrystusa każdemu, kogo mógł znaleźć. Zaczął przyjmować pozycję lidera i zebrał grupę zwolenników.

Swoje kazania głosił daleko i szeroko, prowadząc różne działania misyjne. Jego poświęcenie i wkład w nauczanie Chrystusa i Kościoła sprawiły, że został uznany za pierwszego papieża Rzymu.

Powszechnie uważa się, że święty Piotr był pierwszym papieżem Rzymu. Uważa się, że założył pierwszy Kościół w Rzymie i położył podwaliny pod wszystkich przyszłych papieży. Wszyscy papieże są powszechnie uważani za następców Świętego.

Zapisy historyczne sugerują, że apostołowie Piotr i Paweł udali się do Antiochii, a następnie do Rzymu, aby głosić Słowo Boże. Teksty te sugerują również, że po założeniu Kościoła w Rzymie wyznaczyli oni papieża Linusa na swojego bezpośredniego następcę. Krzesło używane przez Piotra w Rzymie do wszystkich jego kazań zostało zachowane i uczczone przez wiele lat na pamiątkę tego, że był pierwszym papieżem Rzymu.

Za panowania cesarza Nerona w Rzymie wybuchł powszechny pożar, za który cesarz obwinił chrześcijan. Doprowadziło to do Ukrzyżowania Świętego Piotra w miejscu znanym wcześniej jako Cyrk Nerona. Zażądał, aby ukrzyżowano go głową skierowaną w dół, ponieważ nie uważał się za wystarczająco godnego, aby umrzeć w taki sam sposób jak Jezus.

Po śmierci św. Piotr został pochowany na Wzgórzu Watykańskim, w pobliżu miejsca swojego męczeństwa. Aby uczcić jego śmierć, cesarz Konstantyn I zbudował kościół nad jego grobem. Kościół ten istniał przez ponad 1200 lat, po czym zaczął się rozpadać, nie mogąc zostać odrestaurowany w drodze reparacji. Jednak miejsce to nadal pozostawało ostatecznym miejscem spoczynku świętego.

W 1950 roku pod ołtarzem Bazyliki św. Piotra odkryto zestaw ludzkich kości, które uważano za należące do Apostoła. Kilka lat później, w 1953 roku, wykopaliska w Jerozolimie ujawniły domniemany grób świętego Piotra. Znaleziono go obok innych grobowców z imionami Jezusa, Marii, Jana, Jakuba i innych Apostołów. Zostało to zdyskredytowane, ponieważ nazwy te były wówczas bardzo powszechne.

W latach 60. XX wieku wcześniejsze relikwie zostały ponownie zbadane i okazało się, że należą do 61-letniego mężczyzny z I wieku. Po tej analizie papież Paweł VI ogłosił publicznie, że kości najprawdopodobniej należały do świętego Piotra. Relikwie te zostały zaprezentowane publicznie podczas mszy świętej, która odbyła się 24 listopada 2013 roku.